In ’t Oude Raadhuis te Beek en Donk staan drie fotografen ieder voor een eigen universum in de wereld van de fotografie : Luuk den Hartog, Roxanne Swan en Gerdien Fokkema.
Zij tonen dat op een expositie die loopt van zaterdag 26 november tot en met zondag 18 december 2016. De officiële opening is op zondag 27 november. Op die dag is er om 15.00 uur een feestelijk samenzijn met de fotografen, onder het genot van een woordje en drankje.
Hoewel iedere fotograaf een eigen invalshoek heeft, is het bijzonder dat op deze expositie één thema bij alle drie de fotografen voor komt: oude vervallen muren op desolate plaatsen. Zij zijn niet de enigen die zich aangetrokken voelen tot dit onderwerp. Is het een verlangen naar vroegere tijden? Naar afzondering? U als kijker ziet wat u ziet en maakt daarbij uw eigen beeld.
Maar er is meer te zeggen over de drie fotografen.
Luuk den Hartog streeft naar serene en intieme, soms minimalistische beelden die alle een esthetische inslag hebben. Hij beschouwt een foto als geslaagd wanneer die boeiend genoeg is om de kijker tot een persoonlijke, betekenisvolle associatie te brengen. Luuk wil liever niet alleen maar ‘mooie’ registraties maken, hoewel hij vindt dat de ons omringende wereld daarvoor veel verleidingen biedt.
Roxanne Swan fotografeert graag de mens op straat en zoekt desolate plaatsen op. De techniek komt daarbij op de laatste plaats. Ze concentreert zich op het moment waarop ze mens en object kan vangen. De trigger kan zijn een bijzondere situatie, licht, schaduw of kleur. Details op de vierkante millimeter of abstracte lijnen worden uitsnedes die haar foto’s transformeren naar abstracte beelden. Ze ziet zichzelf als een schilderende fotograaf.
Gerdien Fokkema wil in haar foto’s mensen wat verder laten kijken dan het direct waarneembare. Daarbij trekt ze het beeld naar het abstracte toe. Dan spreekt meer gevoel en emotie bij haar, vindt ze. Gerdien krijgt aandacht voor kleur, ritme, vorm en structuur. Daarmee vormt ze een nieuw beeld om in je op te nemen, om naar te kijken, bij te mijmeren en er als toeschouwer een eigen betekenis aan te geven.