Expositie in Kunstpodium ’t Oude Raadhuis.

110 jaar geleden werd Willi Martinali in Beek en Donk geboren. Tijdens zijn turbulente leven bleek hij een uiterst veelzijdig man, die zich behalve in de beeldende kunst ook in de muziek ontwikkelde. Van autodidact tot volwaardig kunstenaar.

Aanvankelijk legde hij zich toe op het schilderen. Veelal van Bijbelse onderwerpen, m.n. Madonna’s. Hij schilderde het “Rijke Roomse leven” maar volgens zijn eigen interpretatie. Titels als “Zij die mij ter helle varen” en “Nooit losgekomen”, “Godje spelen” spreken boekdelen.

In de jaren 50 ging hij naast het schilderen met verf steeds meer over op het “schilderen” met naald en draad. Hij werkte mét en óp allerlei textiel, maakte met oude of zelfgemaakte kantjes en bandjes en zelfs keramiek composities en applicaties, gecombineerd met uiterst fijn borduurwerk. Voortdurend experimenteerde hij met materialen en technieken; knoopsels, materiaaldrukken, afbind- en verftechnieken. Zijn tuin stond vol met kruiden en gewassen die hij gebruikte voor het verven van (borduur)wol, linnen en katoen.

Willi was zeer belezen, breed geïnformeerd en geïnteresseerd en ontleende titels aan de actualiteit en wetenschappelijke beschouwingen: “Rondom het zwarte gat”, “Stralingswagen”, “Esotherisch Trinitas”.
Als getalenteerd verteller wist hij veel mensen om zich heen te verzamelen; cursisten, buurtbewoners, maar ook had hij contact met Brabantse kunstenaars: Zoals Peer van de Molengraft, Harrie Pardoel, Jan van Gemert, Harrie Maas, zijn neef Jack Harden maar ook Hendrik Wiegersma. Ook schrijvers en dichters; waren regelmatig bij hem aan de Hemelrijkseweg 10 in Deurne te vinden: Frans Babylon en Leo der Kinderen. Vele jonge mensen worden door zijn levenswijze, levenswijsheid en enthousiasme geïnspireerd en leiden tot een eigen kunstenaarschap: denk aan: Gerrit van Bakel, Jack Harden en Tij Kools.

In 1944 was er voor het eerst werk van Willi Martinali te zien in het Van Abbe Museum (Eindhoven) tijdens een wedstrijdtentoonstelling. In 1952 organiseerde Frans Babylon in Helmond “Volkskunst en schilderkunst”. Martinali toonde “felgekleurde explosies als een hartstochtelijke expressionist.”
In 1953 was de tentoonstelling “11 Brabantse kunstenaars” (met o.a. Harrie Pardoel, Gerard Pincée en Nico Molenkamp) in het van Abbe Museum van groot belang voor zijn naamsbekendheid. Vele tentoonstellingen volgden nog.
De kunstcriticus Hans Redeker schreef over hem: “Zijn naaldwerken behoren tot de meest authentieke oeuvres die wij kennen. Hij maakt kunst van grote klasse en is niet alleen een Brabants kunstenaar maar ook een figuur van nationale betekenis.”

In 1978 vond een belangrijke eenmanstentoonstelling plaats in Museum de Wieger te Deurne.

Onconventioneel, wars van klassieke regels en met een enorme gedrevenheid en creativiteit ontwikkelde hij zich tot een textielkunstenaar met een geheel eigen stijl. “Eenoog”,“Zielenflonkering”, “Projectie van mijn zijn” zijn de raadselachtige titels van zijn kunstwerken. Eind jaren zeventig en in de vroege jaren tachtig tot zijn overlijden in 1983, werkte hij steeds abstracter wat resulteerde in een serie prachtige composities in textielborduursels met als titel: “Prehistorisch dier”, “Maskerade” en “Geabstraheerde beeldbuis”

In deze interessante tentoonstelling is een deel van zijn grote textieloeuvre te zien uit de nalatenschap van Joachim Rooijackers.

Het KunstCafé in gesprek in kleine groep over de werken van Willi Martinali is donderdag 31-10 14:00-15:30, u kunt zich aanmelden via info@oudraadhuis.nl

De expositie is van 19 oktober t/m 10 november 2024 in de weekenden te zien van 14.00 tot 17.00 uur in Kunstpodium ’t Oude Raadhuis, Heuvelplein 8 te Beek en Donk.